Agresor je pokušao zauzeti i druge značajne objekte u centru grada, zgrade Skupštine i Općine Centar, s ciljem da eliminišu rukovodstvo Republike Bosne i Hercegovine.

Agresoru su se oko bivšeg Doma JNA, Narodnog pozorišta, Vrbanja mosta i Skenderije suprotstavili građani Sarajeva, Teritorijalna odbrana RBiH, zajedno sa Specijalnom jedinicom MUP-a.

Grad je ostao bez struje i vode, a bitka se vodila od 10 do 15 sati. Padale su granate, pucalo se iz automatskog naoružanja. Svijet su obišle fotografije zapaljenih sarajevskih tramvaja, zgrada koje gore.

 

 

Oko 13 sati oklopna vozila i tenkovi krenuli su prema zgradama Predsjedništva i Skupštine Grada. Suprotstavili su im se hrabri, ali neiskusni i veoma slabo naoružani branioci, članovi Patriotske lige, Vikićevi specijalci, rezervni sastav Policije, kao i novoformirane Teritorijalne odbrane.

Istog dana zapaljena je i zgrada glavne pošte u Sarajevu, koja je u potpunosti izgorjela i grad je ostao bez telefonskih veza.

Požar u pošti su izazvala dva uposlenika pošte, inženjeri iz Beograda i Zadra kako bi onesposobili poštu i komunikaciju u općinama Stari Grad i Centar. Počinioci su uhapšeni nakon čega su priznali da su podmetnuli požar. Na kraju su razmijenjeni za pripadnike Armije Bosne i Hercegovine koje je zarobio agresor.

Predsjednika Republike Bosne i Hercegovine, Aliju Izetbegovića, su uhapsile jedinice JNA, predvođene generalom, Vojislavom Đurđevcem.

Izetbegović je uhapšen na Sarajevskom aerodromu, pri povratku sa pregovora u Lisabonu. Potom je odvezen u Lukavicu u kasarnu bivše JNA, odakle su vođeni pregovori putem televizije. Direktna veza između zarobljenog Izetbegovića, članova Predsjedništva Stjepana Kljujića, Ejupa Ganića i Fikreta Abdića, te generala JNA Vojislava Đurđevca realizirana je upravo putem televizije.

 

 

Predsjednik Izetbegović je razmijenjen 3. maja u Dobrovoljačkoj ulici.

Bivša JNA 10. maja deklarativno se povlači iz Bosne i Hercegovine, mada suštinski ostaje uključena u agresiju na BiH do samog kraja.