U osvit Agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu Husein Tursunović priključuje se jedinicama Teritorijalne odbrane Bosne i Hercegovine (TO BiH). Budući da na početku Agresije nije mogao doprijeti do Srebrenice, svog rodnog kraja, jedinicama TO BiH priključuje se na Igmanu. Tokom ljeta 1992. godine aktivno učestvuje u uspješnim odbrambeno-oslobodilačkim operacijama na bjelašničko-trnovskom ratištu, koje su u tom periodu imale presudan značaj za odbranu Bosne i Hercegovine.
VOJNIK S PRVE LINIJE
No, učešće tadašnjeg borca Huseina Tursunovića u intenzivnim borbenim djelovanjima na bjelašničko-treskavičkom ratištu nisu zadovoljile njegov mladalački odvažni duh, nego se krajem 1992. godine odlučuje na odlazak u Goražde, koje se tada nalazilo pod vojnom opsadom. Na ovaj zadatak odlazi kao komandir jedinice ranga voda iz sastava jedinice za posebne namjene “Crni labudovi” Armije Republike Bosne i Hercegovine (ARBiH). Njegova jedinica aktivno učestvuje u svim kompleksnijim borbenim akcijama u Goraždu, veoma često rame uz rame s proslavljenim komandantom Zaimom Imamovićem.
Početkom 1993. godine vraća se u svoju matičnu jedinicu, u “Crne labudove”, s kojom, nakon početka oružanog sukoba između ARBiH i Hrvatskog vijeća obrane (HVO), učestvuje u izvođenju intenzivnih borbenih djelovanja. Godina 1994. donosi prekretnicu u njegovom ratnom putu jer je to godina u kojoj je angažiran na rukovođenju složenim “borbenim djejstvima” u brigadi “Crni labudovi” Prvog korpusa ARBiH. Kao zamjenik komandanta jedinice, 1994. godine predvodi veliki broj “crnih labudova“ na crnoriječkom i vozučkom ratištu.
Niže Husein Tursunović, kao glavni rukovodilac borbenih djejstava, tada već pukovnik ARBiH, ogromne uspjehe, zauzimajući veliki broj važnih utvrđenih zemljišnih objekata i oslobađajući pritom znatnu teritoriju. Za ispoljenu hrabrost i uspjehe Husein Tursunović odlikovan je početkom 1994. godine najvišim ratnim priznanjem ARBiH – “Zlatni ljiljan”.
KOMANDANT BRIGADE
Uspjesi pukovnika Huseina Tursunovića u jedinici “Crni labudovi” prepoznali su Komanda 1. korpusa i Glavni štab ARBiH početkom 1995. godine, pa biva imenovan na dužnost komandanta 145. lahke brigade Prvog korpusa. Suočava se pukovnik Tursunović tada s velikim izazovom formiranja nove jedinice u veoma kratkom periodu. Dva mjeseca od formiranja brigade Husein Tursunović uspijeva uvesti svoje jedinice u prva borbena djejstva na Đokinom tornju, najvišem vrhu planine Treskavice. Nakon toga, 145. lahka brigada postaje predvodnik oslobodilačkih operacija Prvog korpusa na bjelašničko-treskavičkom platou. U proljeće i ljeto 1995. godine ova brigada niže uspjeh za uspjehom na bjelašničko‑treskavičkom platou. Postaje prva brigada koja u proljetnoj operaciji Prvog korpusa na Treskavici izvršava svoj zadatak zauzimanjem Peštera i Kožljena. Uslijedile su operacije oslobađanja teritorije na potezu od Dejčića do Trnova, koje su sredinom ljeta rezultirale izlaskom jedinica 145. lahke brigade na putnu komunikaciju Trnovo – Kijevo.
Briljantna borbena djejstva 145. lahke brigade na bjelašničko-treskavičkom ratištu 1995. godine krunisana su u jesen 1995. godine. Husein Tursunović, u sklopu operacije kojom rukovodi proslavljeni ratni komandant Zaim Imamović, lično uvodi dio svoje brigade u dubinu neprijateljske teritorije, gdje u sadjejstvu s drugim jedinicama Četrnaeste divizije oslobađa šire područje teritorije na istočnim padinama Treskavice (Bukova Glava, Kobiljača i dr.).
O uspjesima 145. lahke brigade nabolje svjedoči epitet “slavna”, koji je pod komandom Huseina Tursunovića stekla u kratkom desetomjesečnom periodu egzistiranja. Brigada ostvaruje velike ratne uspjehe zahvaljujući kritičnoj masi visoko motiviranih hrabrih i sposobnih boraca. Njihova motivacija primarno se bazirala na nevjerovatno bliskom odnosu sa svojim komandantom (prekaljenim borcem), koji je bio otvoren za komunikaciju sa svakim pripadnikom jedinice, a posebno prema onim najhrabrijim.
Završetak rata zatiče Tursunovića u činu brigadira na dužnosti načelnika Četrnaeste divizije Prvog korpusa ARBiH. Za ratnu karijeru Huseina Tursunovića možemo kazati da je među jedinstvenim primjerima izrastanja proslavljenog ratnika u uspješnog ratnog komandanta. Početak ratnog angažmana odnosio se na vojničke dužnosti, nakon čega kreće njegov vrtoglavi uspon koji završava s dužnošću načelnika štaba divizije.
NAKON ŠTO ORUŽJE ZAŠUTI
Nakon završetka Agresije, počinje nova stranice u životu Huseina Tursunovića. Uspješni ratni komandant i borac s prve linije morao se dokazati i u miru. Završava komandno-štabni nivo obrazovanja i ratni koledž u Republici Turskoj kao preduvjete za najviše domete u oficirskoj vojnoj karijeri.
Profesionalna vojna karijera brigadira Tursunovića započinje dužnošću komandanta 167. pješadijske brigade u Prvom korpusu Vojske Federacije Bosne i Hercegovine (VFBiH). Brigadir Tursunović rukovodi 167. pješadijskom brigadom u periodu ogromnih prestrukturiranja jedinica VFBiH koje karakterizira demobiliziranje te obuka i novi ustroj. Uspijeva brigadir Tursunović odgovoriti ovom zadatku, kao i svim ratnim zadacima koji su pred njega postavljeni. Provodi 167. pješadijsku brigadu kroz program MPR obuke, čija je kruna obuka jedinica na borbenom poligonu u Glamoču. Nakon toga, obavlja dužnost komandanta Sedme muslimanske brigade u Zenici i Prve divizije VFBiH. Ponovo je angažiran na prestrukturiranju jedinica kroz gašenje spomenutih jedinica / komandi.
S formiranjem jedinstvenih Oružanih snaga Bosne i Hercegovine (OS BiH) počinje daljnji uspon u impresivnoj vojničkoj karijeri Huseina Tursunovića. Brigadir Tursunović 2007. godine dobiva generalsku dužnost zamjenika komandanta Komande za podršku OS BiH. Raspoređuje se 2009. godine na dužnost generalnog inspektora Ministarstva odbrane BiH, na kojoj ostaje do 2013. godine. Na ovoj dužnosti Tursunović biva promoviran u čin brigadnog generala.
Njegova vojna karijera u OS BiH nastavlja se imenovanjem na dužnost komandanta Komande za podršku OS BiH, koju obavlja do početka 2018. godine. Krunu svoje vojničke karijere doživljava 2014. godine unapređenjem u čin generalmajora. Tursunovićev profesionalni angažman u OS BiH odnosio se na veoma odgovorne rukovodne dužnosti, ali su uvijek njegovi odnosi sa saradnicima bili protkani velikom dozom humanizma.
(Fotografije korištene u tekstu dobijene su iz privatnog fundusa porodice Tursunović)
